Tijdelijk herstellen bij Cicero Zorggroep
He
Bovenstaande situatie werd onlangs werkelijkheid voor Christina, toen ze zich klaar maakte om naar de winkel te gaan. Ze liep vanuit de woonkamer richting de keuken en zag in haar haast niet dat haar kat voor haar langs kruiste. Dit zorgde ervoor dat ze struikelde en heel ongelukkig viel. “Ik merkte meteen dat mijn linker pols scheef stond en ik mijn linker enkel amper kon bewegen”, vertelt Christina. “Ik gaf een harde gil tijdens mijn val. Maar doordat ik alleen woon, hoorde niemand mij. Toen ben ik al schuivend over mijn dij en met behulp van mijn ‘goede’ hand, naar de andere kant van de woonkamer geschoven, naar de huistelefoon. Mijn telefoon ben ik regelmatig kwijt, dus ik had deze keer ontzettend geluk dat ik deze nog terug in de houder had gezet. Zo kon ik snel een vriend bellen, die mij samen met een andere vriend naar het ziekenhuis heeft kunnen brengen.”
Geluk bij ongeluk
Hier bleek inderdaad dat zowel haar enkel als haar pols gebroken waren. Gips was dus noodzakelijk. “Het was helaas geen optie om loopgips te krijgen, dus ineens zat ik in een rolstoel. Ik probeerde te regelen dat ik een bed in mijn woonkamer kon krijgen zodat ik niet meer naar de bovenverdieping zou hoeven te gaan, maar toen ik de vraag kreeg hoe ik mij dan zou wassen, met maar één arm, of hoe ik dan de trap op zou komen die naar de voordeur toe loopt, drong het langzaam tot mij door dat naar huis gaan eigenlijk helemaal geen optie was. Op dat moment voelde ik toch wel lichte paniek opkomen. Waar moest ik naartoe? Toen hoorde ik van een verpleegkundige dat ik gebruik kon maken van eerstelijnsverblijf, een vorm van tijdelijk verblijf, bij zorgcentrum ’t Brook van Cicero. Dit voelde als een grote opluchting! Ik kon gelukkig diezelfde avond nog terecht.”
Herstellen bij ‘t Brook
“Er werd mij in eerste instantie in het ziekenhuis verteld dat zowel mijn enkel en pols een mooie ‘gladde breuk’ hadden, dus dat ik binnen 6 weken weer naar huis zou kunnen. Toen ik echter een aantal dagen later terug kwam voor een controle, bleek uit een nieuwe scan dat de breuk veel gecompliceerder was! Zowel mijn enkel als pols moesten geopereerd worden! ‘Een aantal weekjes’ herstellen en revalideren veranderde uiteindelijk in een aantal maanden herstellen en revalideren…”
“Gelukkig kreeg ik bij ’t Brook meteen na mijn operatie ondersteuning, maar wel onder het motto ‘wat ik zelf kan, moet ik zelf doen’. Dus, tafeldekken, broodmaaltijden maken, kamer opruimen etc. doe ik allemaal zelf. Zo behoud ik zoveel mogelijk mijn zelfstandigheid. En ik merk dat ik er ook erg inventief van word. Ik ben inmiddels handiger geworden in het vooruit rollen met mijn rolstoel, doormiddel van mijn rechter been, en het doen van de afwas met maar één hand. Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen! Ook krijg ik steeds meer fysiotherapie, waar ik gelukkig niet ver voor hoef te reizen; met de lift naar beneden en ik ben er! De therapie is nu vooral belangrijk om mijn andere been sterker te maken, zodat ik daar straks goed op kan steunen wanneer ik weer begin met lopen. Het revalidatieplan is echt afgestemd op mijn thuissituatie: er is goed gekeken naar wat ik straks allemaal moet kunnen, op het moment dat ik weer naar huis ga. Het voornaamste is natuurlijk traplopen, want dan kan ik in ieder geval al weer mijn eigen huis binnenkomen.”
