Een van onze kanjers, Jeanine (wijkverpleegkundige Cicero Thuis), vertelt over wat corona doet én deed met haar, haar werk, haar collega’s en natuurlijk onze cliënten.
"Over corona? Daar zou ik wel een boek over kunnen schrijven, maar ik zal het kort houden. Corona, ja wat is er nog niet over gezegd? De eerste periode had ons team (Cicero Thuis wijkteam Brunssum) flink in zorg afgeschaald, we waren voorbereid op het ergste. Maar de besmettingen bleven gelukkig uit.
In andere wijken hoorden we wel verdenkingen en positief geteste cliënten en/of medewerkers. Waardoor wij ons begonnen af te vragen of we dingen misten. Maar dit is dus precies wat corona met mij heeft gedaan, het maakte me onzeker. Onzeker of ik niet te veel zorg had afgebouwd. Onzeker omdat ik en het team veel vragen hadden, en ik niet overal een antwoord op kon geven.
Maar corona liet ons ook hele mooie dingen zien. Mensen kwamen met ideeën en oplossingen. Collega’s dachten mee, we dachten in oplossingen en niet in problemen en we bleven ons eindeloos inzetten om de zorg aan onze cliënten te kunnen bieden. En mantelzorgers namen zorgmomenten over. De zorgtechnologie werd met sneltreinvaart ingezet en het bracht ons, ondanks de afstand, dichter bij elkaar. GELUKKIG kwamen we de eerste golf zeer goed door en konden we heel snel weer terug opschalen.
Toen kwam de tweede coronagolf. Ons team kreeg meer en meer te maken met corona-verdachte cliënten, positief geteste cliënten en ook positief geteste collega’s. Ineens stond de hele wijk op de kop. Zorg moest worden afgeschaald, de routeplanning liep niet goed, vele openstaande diensten en continu aanpassen van routes. Wat me hierin heel erg zal bijblijven is het begrip van de medemens. Ik heb te maken gehad met cliënten en mantelzorgers die zelf al actief hadden nagedacht om de zorgvragen in te korten of om zorgmomenten over te nemen. Terwijl mijn collega’s en ik tegelijkertijd ook te maken kregen met mensen die géén begrip hebben voor de situatie en het afschalen van zorg. Dit kon zich dan ook weleens uiten in nare woorden, wat zeker niet altijd even makkelijk was.
Gelukkig werk ik samen met een team kanjers en zijn we continu samen in beweging geweest om de thuiszorg draaiende te houden. De wijkverpleegkundigen boden elkaar hulp waar het maar kon, personeel werd uitgewisseld en er werd met elkaar meegedacht. We deden en doen het samen. Door samen met elkaar in gesprek te blijven, bleef en blijft het werkbaar. Ook nu zie ik weer dat we ons samen bij Cicero Thuis uitputtend inzetten voor onze cliënten, verder kijkend dan alleen onze eigen wijk."
